Retro Food Design: Zupa pomidorowa pod natchnienem

Pomysł na ten post powstał w procesie wieleczynnikowego natchnienia.

Po pierwsze, nie bez wpływu, zostały powracające nieświadomie wspomnienia z czasów życia, dosłownie, na garnuszku u mamusi. Niemalże cotygodniowym rytuałem było serwowanie przez mamę w poniedziałek zupy pomidorowej. Stosowała ona tak sprytny wybieg, że do niedzielnego rosołu dodawała przecier pomidorowy i śmietanę oraz (żelazna zasada) "grubszy" makaron. Dobra była/ jest jej zupa - tylko ja już rzadko teraz zostaję u niej w poniedziałek, dlatego musiałam wymyślić swoją wersję zupy na początek tygodnia.

Drugim czynnikiem, dla którego powstała moja pomidorowa jest akacja Smaczne Tanie Wegańskie. Czas zatem na przepis i cennik:

Wegańska zupa pomidorowa

- 7 pomidorów lima - 3zł

- 4 zwykłych (?) pomidorów - 4 zł

- 2 średnie marchewki

- 1 pietruszka

- 1/4 selera

- 1 cebula - razem 2 zł

- papryczka chilli - 1 zł

- oliwa z oliwek

- ząbek czosnku

- bazylia

- oregano

- sól himalajska

- czarny pieprz - razem pewnie 1 zł

- 250 ml wody

Wszystkie składniki - 11 zł. Z tych proporcji powstały 4 spore miseczki zupy, a więc jedna to jakieś 2,75 zł.

Marchewki, pietruszkę i selera obieramy ze skórki*. Pokrojone w małe cząstki wrzucamy do garnka na rozgrzaną oliwę. Mieszamy, a gdy warzywa nabiorą lekkiego koloru dorzucamy obraną i poszatkowaną cebulę. Dodajemy rozdrobnione chilli i czosnek. Dusimy tak pod przykryciem jeszcze około 7 minut. W tym czasie sparzamy pomidory i zdejmujemy z nich skórkę, potem kroimy na cząstki, żeby jak najszybciej się rozpadły.

Po siedmiu minutach zalewamy warzywa w garnku szklanką wody, a następnie wrzucamy pomidory. Gotujemy razem około 15 minut, a pod koniec solimy, dodajemy pieprz, bazylię i oregano. Zdejmujemy z ognia i blendujemy. Ja podaję z podprażonym słonecznikiem lub pestkami dyni.

Smacznego!

Agniecha

Wracając jeszcze do natchnienia - trzeci powód - moja fotograficzna pamięć, która zakodowała ostatnio taki obrazek:

A więc niech czerwona zupa zrobi Wam dobrze na serducha! Ja tym czasem uciekam na wakacje.

* Kiedyś tego nie robiłam, bo uważałam, że należy zjadać wszystko tak, jak daje to natura. Obecnie obieram co się da lub dokładnie myję - warstwa wierzchnia jest najbardziej narażona na pleśnienie, które wraz z pożywieniem przenosi się do naszego organizmu.